Postanowiłem ogłosić Polskie Radio zwycięzcą w kategorii snucia fantasmagorii, słomianego zapału i wielkich (choć niezrealizowanych) planów. I nie robię tego bezpodstawnie. Oto uzasadnienie.
W 2005 roku, z okazji 80 rocznicy powstania Polskiego Radia, wydano serię Wielkiej Kolekcji Teatru Polskiego Radia. Niestety tytuł kolekcji jest podchwytliwy. Otóż w kolekcji znalazło się "aż" pięć tytułów / płyt CD. Przyznaję, były to słuchowiska na podstawie zacnej klasyki literatury, ale pięć sztuk to trochę za mało, żeby kolekcję nazwać wielką. Wiem, że plany były wspaniałe, ale realizacja zawiodła.
Post na temat Wielkiej Kolekcji TPR.
W 2009 roku pojawiła się pierwsza informacja o nowej serii słuchowisk. Tym razem miała ona celebrować 85 rocznicę Polskiego Radia. Szumny tytuł Złota Setka Teatru Polskiego Radia. Sugerowałoby to, że w kolekcji wydanych zostanie 100 słuchowisk. I tu znów zmyłka. Ponad pół roku po zapowiedzi, w marcu 2010 roku wydane zostały trzy słuchowiska na dwóch płytach CD - Lalek, Drugi pokój, Czapa, czyli śmierć na raty. Minęło kolejne pół roku i co? A no nic. Czyżby Polskie Radio zakończyło kolekcję i zredukowało setkę do trzech?
Szkoda nawet pisać o oddzielnym kanale radiowym poświęconym słuchowiskom. Sądząc po uruchomionych już kanałach słownych w ramach MojegoPolskiegoRadia, a także wielki dorobek Polskiego Radia w tego typy wydarzeniach, mogę się spodziewać spektakularnej porażki. A przecież z podobnym radiem świetnie poradzili sobie Brytyjczycy (BBC Radio 7). Ktoś powie, że BBC to instytucja, potęga. Ale tuż obok nas, Słowackie Radio dokonało tego samego - wydawało by się niemożliwego (dla PR) i stworzyło Rádio Litera SRo8.
Dało się?
Dało się?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz